Moja córka była niesamowicie wygimnastykowana. Czasami myślałam, że ona nie ma żadnych kości. Potrafiła wykonać praktycznie każdą figurę a co więcej, bardzo to lubiła. Po długich, wspólnych rozmowach postanowiliśmy, że warto tą jej pasję jakoś rozwijać. Wspólnie ustaliliśmy że spróbuje swoich sił w gimnastyce artystycznej. Znaleźliśmy klub sportowy w Krakowie, który posiadał takową sekcję. Umówiliśmy się na spotkanie i pojechaliśmy tam wraz z córką. Na miejscu zaprezentowała ona swoje umiejętności. Nawet trener był pod wrażeniem. Stwierdził, że niektóre z tych figur to dziewczyny ćwiczą po kilka lat. A naszej młodej przychodziło to bez większego wysiłku. Trener powiedział, że chętnie będzie widział ją w swojej grupie i postara się wspomagać ją w rozwoju jej pasji. Córka z entuzjazmem przystała na tą propozycję. Nie przerażały jej treningi trzy razy w tygodniu. W końcu będzie mogła robić to co lubi. Oby tylko nie odbyło się to kosztem nauki. Ale mam nadzieję, że uda się jej to wszystko pogodzić.