W przypadkach, gdy zwykłe metody nie przynoszą pożądanego efektu, niezbędne jest zastosowanie analgezji miejscowej, np. ciągła analgezja zewnątrzoponowa, blokada nerwów międzyżebrowych lub innych nerwów obwodowych w zależności od miejsca operacji. Po rozległych operacjach w obrębie jamy brzusznej, po ampu

tacji kończyny dolnej najlepsze efekty przynosi zastosowanie morfiny w ciągłej analgezji zewnątrzoponowej. Przez założony na stałe specjalny cewnik do przestrzeni zewnątrz oponowej podaje się morfinę w dawce jednorazowej 2-3 mg w zależności od wieku i masy ciała, rozpuszczonej w 5-10 ml fizjologicznego roztworu NaCl. Częstość podawania zależy od odczuwania bólu przez chorego. Lek podaje się powoli pod ścisłą obserwacją oddychania i krążenia z zachowaniem pełnej jało- wości.

Zniesienie bólu daje możliwość prowadzenia prawidłowej fizykoterapii. Jednakże w wielu przypadkach rozległych ognisk niedodmowych istnieje konieczność powtarzania bronchoaspiracji w celu usunięcia wydzieliny i rozprężenia płuca, a nawet zastosowania oddechu kontrolowanego. Stały nadzór pielęgniarski, monitorowanie oddechu i krążenia, łatwość uzyskania potrzebnych badań gazometrycznych i radiologicznych pozwolą na szybką interwencję i likwidację zagrażających powikłań płucnych.