Woda stanowi składnik diety o podstawowym znaczeniu dla życia. Zawartość wody w organizmie dziecka stanowi ok. 75% masy ciała, w stosunku do 60% u człowieka dorosłego. U małego dziecka metabolizm wody jest bardzo żywy, zapotrzebowanie płynowe noworodka jest niemal trzykrotnie wyższe w stosunku do masy ciała niż u dorosłego. Ze względu na niedojrzałość nerki noworodka, ograniczoną zdolność zagęszczania moczu, szczególnie istotne staje się w tym wieku dokładne bilansowanie gospodarki płynami. Istnieje wiele formuł pozwalających w przybliżeniu określić zapotrzebowanie na płyny danego dziecka. Najdokładniejsze są wzory posługujące się powierzchnią ciała (p. rozdz. 1).

W praktyce stosuje się najczęściej następujące uproszczone normy, będące jednak dobrym odwzorowaniem rzeczywistego zapotrzebowania na płyny:

rzy obliczaniu zapotrzebowania płynowego należy uwzględnić również temperaturę ciała dziecka. Jej wzrost o 1°C powoduje zwiększenie zapotrzebowania wodnego o 12%.

W przypadku chorych żywionych pozajelitowo stosuje się nieco wyższe, ale dobrze tolerowane objętości płynu odżywczego. Wynika to z konieczności dostarczenia dostatecznej ilości energii w niezbyt stężonym roztworze.