Zapotrzebowanie energetyczne dziecka mieści się w szerokich granicach w zależności od wieku, masy ciała, nasilenia aktywności fizycznej oraz stanu zdrowia lub choroby. Zapotrzebowanie energetyczne całkowite jest sumą następujących składników: przemiany podstawowej, aktywności ruchowej, wzrostu, swoistego dynamicznego działania pokarmu, utraty energii w wydalinach.

Przemiana podstawowa. Przemiana podstawowa jest mierzona w warunkach spoczynku, po okresie wchłaniania pokarmu, w neutralnym środowisku termicznym. Jest to wydatek energii niezbędny do utrzymania integralności zarówno komórki, jak i organizmu jako całości.

Na poziomie organizmu głównymi konsumentami w przemianie podstawowej są mózg, wątroba, nerki i serce. Na poziomie komórki energia ta jest głównie zużywana do „utrzymania w ruchu” pompy sodowej oraz do syntezy białek w wątrobie. U niemowlęcia przemiana podstawowa wynosi ok. 230 kJ/kg/d (55 kcal/kg/d), malejąc z wiekiem do wartości 105-126 kJ/kg/d (25-30 lccal/kg/d) u człowieka dorosłego (21).