Josip Palada

Jednym z najlepszych singlistów tamtego czasu był Josip Palada (ur. 1912r. w Zagrzebiu, w Austro-Węgrzech). Zaczynał dość nietypowo. Gdy miał piętnaście lat, lekarze tamtejszej kliniki neurologicznej zatrudnili go do podawania piłek. W historii Palady jest sporo uroku rodem z filmu „Montevideo 1930”, zresztą również opartego na faktach. Talent tenisisty odkrył reumatolog Drago Cop, który później został kapitanem reprezentacji Pucharu Davisa i prezesem jugosłowiańskiej federacji tenisowej.

Palada osiągnął półfinał Roland Garros w singlu w 1938r., a w deblu dwukrotnie dochodził do półfinału Wimbledonu: w 1938 i 1946 roku.

Najlepszym singlistą był natomiast Franjo Puncec. W 1939r. magazyn sportowy ze Szwajcarii sklasyfikował go na 3. miejscu aktywnych tenisistów. Puncec osiągał półfinał Wimbledonu w 1938 i 1939 roku, oraz półfinał Roland Garros w 1938. Podobnie jak Kukuljević, on również wyemigrował po wojnie do RPA.

Losy tenisa polskiego i jugosłowiańskiego są pod tym względem splecione. Gdy tylko nasi tenisiści, pierwsze pokolenie wychowane w wolnej Polsce, w wolnej Jugosławii, zaczęli się liczyć w międzynarodowych rozgrywkach, wojna i nowy ustrój polityczny na długo zepchnęły oba kraje w tenisowy niebyt. Podobnie jak Polacy, również i Chorwaci, musieli czekać na sukcesy nowych tenisistów do lat siedemdziesiątych.
OTWIERA SIĘ ERA OPEN

Urodzony na wyspie Korczuli Żelijko Franulović dotarł w 1970 roku do finału Roland Garros, gdzie uległ Czechowi – o, przepraszam: Czechosłowakowi – Janowi Kodesowi. Franulović osiągnął w tamtym sezonie 9. miejsce w odpowiedniku współczesnego rankingu ATP. Dziś jest dyrektorem turnieju Masters w Monte Carlo. Ma stamtąd jak najlepsze zawodnicze wspomnienia – w finale imprezy w 1970r. pokonał Manuela Orantesa.
chorwacja puchar davisa

Od lewej: Ivo Karlović, Goran Ivanisević, Niki Pilić, Mario Ancić, Ivan Ljubicić

Niki Pilić to nazwisko współcześnie najbardziej znane spośród gwiazd dawnych lat. A to dlatego, że w jego trenerskiej akademii w Monachium wychowywał się m.in. Novak Djoković. Pilić zdobył Puchar Davisa z trzema drużynami: z Niemcami w latach 1988, 1989 i 1993, z Chorwacją w 2005 i z Serbią w 2010 roku.

Był jednak równie dobrym tenisistą, co szkoleniowcem. W 1973 roku osiągnął finał paryskiego szlema. Uległ tam Rumunowi Ilie Nastase. Ponadto wygrał US Open w deblu (1970) oraz grał półfinał Wimbledonu w singlu (1967) i deblu (1975).